Soms kan het verkeren op de camping. Er gaan wel eens dingen mis of je vergeet wat. Dat overkomt zelfs de beste. Gelukkig sta je dan op de camping. Vandaag was een luie dag. Gisteren hebben we een Schlucht bedwongen, dat is een soort rivier die door een grot stroomt. Fantastisch gezicht. Met ruim twee meter per seconde rolt de river, die ijsblauw is, door een prachtige rotsformatie en kan je daar direct boven lopen. Terug naar de camping.
Wat het campingleven echt compleet maakt en wat je normaal gewoon niet doet is, wat ze in Twente, “noaberschap” noemen. Op een van onze eerste dagen begon het wat druilerig te worden en dreigde er, zoals wel vaker in de bergen, een stevige storm te ontstaan. Onze (Nederlandse) buren waren al vroeg op pad en nog maar net aangekomen, dus nog niet alles stond vast en ook de was hing nog buiten. Samen met de Engelse buren van de andere kant natuurlijk even alles naar binnen gehengeld en een paar haringen extra in de grond gespijkerd. Ze krijgen assistentie van de Duitser die arriveert in een op en top op z’n Duits zelf gebouwde camper, van alle gemakken voorzien, inclusief een aparte lade voor een gekoelde krat bier. Deutsche gründlichkeit!
Vandaag, tijdens onze luie dag, kwam er echter een complete volksverhuizing in gang. Vol spanning zien we de nieuwe gasten arriveren, de meeste met camper overigens, maar omdat er een tent tussen staat kunnen we de kentekens net niet lezen. We hopen doorgaans op buitenlandse gasten. Toen de kleine camper “ons” veldje op draaide waren we aangenaam verrast door de Spaanse kentekenplaat. Het opzetten van een luifel om onder te eten eten ging, zelfs met een familie van vijf, niet geheel vlekkeloos. Wij stellen ons zo voor dat de Spaanse overheid op dezelfde manier werkt.
Min of meer op dezelfde tijd komt er een Franse familie aan. De meedogenloze efficiëntie vertaald zich in een tent die opgezet wordt en tegelijkertijd wordt er voor drie (kleine) kinderen gekookt. Gelukkig is ook de Franse familie niet het perfecte plaatje. In het afwashok kijkt la maman een beetje radeloos om zicht heen. Die zijn hun afwasmiddel vergeten. Pas de problème, u mag wel wat van ons lenen hoor.
Als we even naar de kruidentuin lopen om de basilicum te zoeken, dat waren overigens vier hele zielige sprietjes, zien we tot onze grote vreugde een derde vreemde. Een Italiaanse familie met een forse camper. Twee dochters en een “madre die famillia” zoals je dat alleen in Italië ziet. Er is, gelukkig voor ons, slechts één plek voor deze camper. Namelijk naast onze tent. Bingo!
Als je van een volk iets van kennis over “mangare” mag verwachten, de grote buitenkeuken die als eerste neergezet wordt schept hoge verwachtingen, zijn het natuurlijk de Italianen. Ook hier blijkt dat soms op vakantie dingen anders lopen dan verwacht mag worden. De “sale” is vergeten, oh nee! Prego, mag u ook wel lenen hoor. In ruil daarvoor krijgen we van de jongste dochter een pittige Spaanse peper. Eh, Italiaanse peper denk ik dan.
Wat hebben we door dit karma avontuur dan voor onszelf bereikt hoor ik u vragen? Niet zoveel, want dat hoefde ook helemaal niet. De Zwitserse familie die er voor de Italianen stond heeft onze stoelen een keertje binnen gezet. Vielen dank!