“Ik ben al lang blij dat Hans aan z’n eigen kant van het strandje is gebleven.” zei ik tegen m’n partner. Wij komen graag aan een natuurplasje in de omgeving met daaraan gelegen het fijnste naturisten strandje in de wijde omtrek. Nadat je hier een keer of vier bent geweest ga je mensen herkennen. Dat is erg grappig omdat je dan verhaaltjes zoals deze gaat verzinnen. Het thema vrijheid-blijheid dragen we ook uit naar onze vrienden. Lieve mensen van divers pluimage gaan dan ook regelmatig mee om even lekker samen te “chillen”, zoals men dat tegenwoordig plagt te noemen, en wat bij te kletsen, zo terug naar de naakte oorsprong van onszelf als mensen. Terug naar Hans! Natuurlijk heb ik eigenlijk geen idee of die echt Hans heet, maar dat doet er ook niet toe. Hans is hier altijd zo gauw het kwik 18+ doet en de zon schijnt. Hans loopt altijd een beetje gezapig met iedereen te kletsen en soms ook minder gezapig. Hans is erg begaan met de medemens en verkondigt daarover ook meestal vrij luidkeels zijn mening. Verder komt ook Joost met z’n gitaar, waarop hij doorgaans niet speelt, naar het strand. Joost en Hans verstaan de edele kunst om van de vluchtelingencrisis, het slechte Nederlandse beleid van wat-dan-ook rakelings langs de zijlijn over te schakelen naar tips voor de belastingaangifte ten aanzien de inkomsten van hun beider vakantiehuisjes. Goal!
Verder is dit strand natuurlijk de verzamelplaats van alles wat onder de noemer “hippie” valt, wij rekenen ons daar ook met graagte toe overigens. De gemiddelde leeftijd ligt mogelijk wel rond de 50+. Vooral jonge mensen vinden dit niet fijn (blijkbaar). Zwierige jurkjes, sandalen, koelboxje met bier of rosé (voor de occasionele rode kort broek die langskomt, want ook die vind je hier) en her en der een voetbal. Dit alles vormt een “melting pot” zoals we dat kennen van New York, San Francisco, de Parijse voorsteden en natuurlijk te vergeten de mijncité’s in Limburg. Hier maakt wie je bent of je geld niet meer uit. Tenzij je Hans of Joost bent, dus.
Nu moet ik een derde naam verzinnen voor Baard. Baard is een bedaarde (en bebaarde dus) ouwe hippie die niet hierheen komt op de fiets, maar door een portaal vanaf Woodstock. Als hij weggaat hoor je de langzaam uitstervende klanken van Jimi Hendrix en Joni Mitchell in je achterhoofd. Baard doet trouwens zonder pardon een handstand en radslagen dat het je voor de ogen duizelt! Netjes opwarmen voor het zwemmen dus. Misschien is dat z’n geheim? Who knows? Of ik Hans of Joost ooit heb zien zwemmen? Nee, ik geloof het niet. Volgens mij zit Hans af en toe wel met z’n strandstoel (hoe sleept ‘ie al die rommel mee joh?) in de “branding” met een biertje. Ontspannen “to the max”, zoals ze dat zeggen.
D’r ligt, zo heel af en toe, toch ook iemand in bikini. Waarom weten we niet, maar gezien de ultieme ontspanning die hier aanwezig is kan ik mij zo voorstellen dat je niet een strandje verderop tussen de kinderen wil zitten. Enfin, ook het kinderloze echtpaar met de koelbox en een paar biertjes ontbreekt niet. Heel af en toe hoor je door de bosjes wat gegiechel van een puber of pre-puber omdat ze weten dat hier het naaktstrand is. “Nee joh, da’s het naaktstrand, we moeten verder!” Bedenk hier achter maar die giechel. Soms rent er zelfs eentje snel langs het “blote billen strand”. Dat geeft allemaal niet, we zitten hier allemaal in hetzelfde schuitje als Hans en Joost. En dat maakt het hier zo ontzettend aardig.
Ondertussen is de zon dusdanig bijgedraaid dat we d’r vol in zitten. Smeersels zijn hier bittere noodzaak, maar zoals een vriend al opmerkte, dit ruikt naar zomer! En zo is dat. Nog goed en wel voordat alle vakantieperikelen losbarsten komen wij, al dan niet samen met vrienden, alvast in de stemming om ons helemaal uit te leven in zonnige oorden, langs waterpartijtjes en gewoon hele dagen lekker lam op het strand hangen met een goed boek. En als dat gaat vervelen zijn gelukkig Hans en Joost er nog.